بر اساس اعلام دفتر مطالعات پایه آب مدیریت منابع آب ایران، با توجه به مقادیر ریزش‌های جوی، حجم نزولات جوی از مهر ۹۳ تا پایان خرداد ۹۴ معادل ۳۰۱.۶۲ میلیارد مترمکعب بوده که در دوره مشابه سال آبی گذشته (۹۳-۹۲) معادل ۳۵۰.۷۲ و برای دوره مشابه درازمدت ۳۸۱.۸ میلیارد مترمکعب بوده که به ترتیب ۱۴ و ۲۱ درصد کاهش را نشان می‌دهد.
با وجود کاهش ۲۱ درصدی ریزش‌های جوی از مهر ۹۳ تا خرداد ۹۴ نسبت به دوره مشابه دراز مدت، مقدار جریان‌های سطحی دوره فوق نسبت به درازمدت با کاهش ۵۴ درصدی مواجه بوده است؛ یعنی درصد کاهش جریان حدودا ۳۳ درصد بیشتر از درصد کاهش بارش است که می‌توان عمده دلایل این اختلاف زیاد در کاهش دو پارامتر بارش و جریان سطحی بیان کرد.
بر اساس این دو شاخص، می‌توان به افزایش مصارف و برداشت آب از رودخانه‌ها به دلیل افت سفره‌های آب زیرزمینی، افزایش برداشت از آب زیرزمینی حاشیه رودخانه‌ها و در نتیجه عدم تغذیه رودخانه از آبخوان، توسعه کشاورزی و افزایش سطح زیرکشت و افزایش تبخیر و تعرق و همچنین تغییر اگوی کشت در بعضی از مناطق و گرایش به کشت‌های پُر آب خواه اشاره کرد.
از عوامل دیگر می‌توان به افزایش دما که خود عاملی برای افزایش تبخیر و تعرق و کاهش جریان سطحی است و همچنین تغییر رژیم بارش و افزایش تعداد بارش‌های کمتر از ۱۰ میلیمتر یا کاهش بارندگی های موثر را نام برد که منجر به کاهش و یا عدم تولید جریان‌های سطحی شده است.
